De reis naar vruchtbaarheid 3.0

In februari heb ik het een en ander toegelicht wat betreft mijn bevruchtingsbehandelingen. Destijds was ik nog in de aanloop van het traject en was het bijna zover om donorzaadjes te mogen gaan bestellen. Maanden daarvoor heb ik nog een poging gedaan met een advertentie online op grote platformen om een donor te vinden in Nederland met een Midden-Oosterse etniciteit. Helaas heb ik hier op geen reacties mogen ontvangen in die periode en heb ik besloten een financiering af te sluiten om zoveel mogelijk donorrietjes in te kopen voor de komende maanden. Dit zodat ik iedere maand de kans zou hebben op een bevruchting.

Heel spannend want er moest een aanvraag ingediend worden bij een kredietverstrekker. Allerlei keuringen en checks voor je daar doorheen bent. En 1500 euro per donorrietje krab ik niet zomaar van mijn rug af, het moest nu geregeld worden. En mijn lijf geeft het ook aan dat de tijd dringt. Iedere maand verder ontploft mijn onderbuik gewoon bijna van woede dat er nog geen baby is. En ik zelf ook vort bijna.

Ik kan er niets aan doen maar ik schreeuw van binnen. Gewoon omdat ik gewoon moeder wil worden. En ik weet niet of dit normaal is, of meer mensen dit hebben gehad maar ik denk als je als vrouw zijnde graag kinderen wilt en het liefst een groot gezin. En je bent al 36 dat je dan vanzelf gaat schreeuwen.

Heb er gewoon heel erg van gebaald dat ik het na het gebeuren in 2019 vier / vijf jaar uit heb moeten stellen. Dat was ik toen helemaal niet van plan om daarmee te wachten...

Inmiddels leven we in de zomer van 2025 en heb ik al enkele behandelingen achter de rug. Ik had verwacht dat ik onuitstaanbaar zou worden van het verlangen naar een positieve zwangerschapstest. Dat de hormonen me door de keel zouden gieren maar het valt volgens mij best mee. Ik kan het goed in de hand houden.

Ik droom van baby's, hoe het kindje eruit komt te zien. Welke kenmerken het van mij zal hebben, of zullen de donkere genen van de vader het overnemen en heeft het kind wellicht alleen groene ogen van mij? De kleine handjes en voetjes. Het pamperkontje...

Donkere krulletjes.

Tijdens de behandelingen brengen ze een slangetje in door de baarmoedermond, waar het zaad doormiddel van een spuitje doorheen ingebracht wordt. En dat alles met behulp van een eendenbek. Gespannen van de zenuwen de eerste keer, maar relaxt genoeg na zo vaak in zo'n behandelstoel te hebben gezeten ging dit allemaal prima. Het is echt in een wip gebeurd. Gelukkig zijn de specialisten ook heel kundig zodat je weet dat je in goede handen bent. Dit gevoel heb ik niet altijd gehad maar dat heeft tijd gekost dat ik het los kon laten en over kon laten aan hen. Ik ben de controlfreak die het liefst de zaadrietjes op was gaan halen bij de donor. Zelf gerankschikt in de diepvries tot het werd ingebracht. Dat stukje was voor mij lastig om los te laten. Met alle dubbelchecks had ik geen keus dan te vertrouwen dat dit goed mocht gaan. De babynamen liggen al klaar. Het kamertje is compleet. Moet nog een paar grote dingen hebben en voor de rest heb ik me voorbereid op wat komen mag. Misschien apart maar ik heb veel unisex pakjes en ook het kamertje kan voor een jongen of een meisje. Sommige spulletjes nieuw, veel op Vinted gevonden. Kan daar zo een hele avond aan besteden om daar babykleding en speelgoed spulletjes bij elkaar te verzamelen. Heerlijk! Sloffen aan, in mijn huispak op de bank.

Ik heb er zin in jongens! Hopelijk over een tijdje goed nieuws!

#bevruchtingsbehandeling #iui #iuibehandeling #babyliefde #baby #donorbaby #etz